Yağmuru Bile (2010) incelemesi

Bütün canlıların iki amacı vardır yaşamak ve üremek. Bizlerde Âdem ve Havva’dan beri aynı amaç için dünyadayız. Yaşamak ve üremenin tek ortak noktası ise ölümdür fakat bu korkuyla yaşayamayız sürekli hayatımızı renklendirmeye çalışırız. Yaşamın renklerini boyamakta kullanmak ve resimlerimizi sonsuza kadar çizebilmek için doğa bize tek bir madde sunmuş: su.

Ölümden korkan insan, kendin türünden de korkmaya başlar ve kendini pazarlamaya başlar. Bu insan; pazarında emeği, güzelliklerini, yaşamını satar. Tarih boyunca da sermaye tarafından sürekli sömürülmüştür ve günümüzde de devam etmektedir.

Film içinde film, sahne içinde başka bir sahne, masalın içinde bir roman ve geçmişin içinde bugün sonrasında ise gelecek, bunu anlatırken de sömürüye ve kapitalizme nanik yapan bir film Even the Rain. Geçmişiyle ve bugünüyle çağlar boyunca süregelen sömürü sistemini anlatıyor. Film Endüstrisi’nin (yönetimler, yapımcı şirketler) geldiği son durumunu anlatırken bir yandan da kapitalizm eleştirisi veriyor.

Bir yandan halkın suyunu hatta yağmurunu bile sermayeye peşkeş çeken devlet, diğer yandan sömürgecilik üzerine film çeken ikiyüzlü yönetmen ve yapımcının hikâyeleri paralel ilerliyor. En doğal haklarını elde etmek için isyan başlatan halk, diğer yandan sömürgeciliği belgesel yapmak isteyen insancıl film yapımcılarının, çektikleri sahnelerde ‘film içinde film’ anlatarak sömürgenin sadece çehre değiştiği vurgulanıyor. Ayrıca, Amerikan halkının tarihine ‘ışık tutan’ usta tarihçi Howard Zinn’ e adanmış dört dörtlük bir film. Sol, sanat, toplum, emek, dayanışma, fedakarlık, sömürü üzerine bu kadar açık sözlü filmler pek fazla çıkmıyor.

Filmde iç içe geçmiş birçok öyküler, öykünün ilerlemesiyle birlikte değişim gösteren karakterleri izliyoruz.
Yıllar önce Cristof Colomb tarafından sömürülen yerli halkı film endüstrisine yenik düşen ekibin kamerasından izliyoruz, şimdi yine aynı yerli halkı ise devlet tarafından uluslar arası sermaye sömürüyor. Değişen hiçbir şey yok. Amaç aynı sömürmek: elde edilen, altın olmuş, petrol olmuş, toprak olmuş, su olmuş fark etmiyor. Çalınan bir toplumun geleceği, yaşama hakkı, kültürü ve benliği.

‘Kapitalizm, gölgesini satamadığı ağacı keser’
Karl Marx
Mustafa AKTAKKA http://izlemeacisi.blogspot.com/