Maç Sayısı (2005) incelemesi

Woody Allen gerçekten sinema tarihinin en usta yönetmen ve senaristlerinden biri. Her filmi çok özel ve güzel. Şimdiye kadar beğenmediğim filmi olmadı. Diğer yönetmenlerden farklı olarak sanata verdiği değeri filmlerine yansıtması çok değer verdiğim bir özelliği. Eserlerinde mutlaka değişik müzikler, tiyatro oyunları, operalar, klasik kitaplara vs kısa da olsa yer veriyor ve bunu izleyiciyi sıkmadan yapıyor.

“Maç Sayısı” filmine bugün öylesine bakıp sonra izlerim diye başladım ama film o kadar heyecanlı ve akıcıydı ki 10 dakika mola bile veremeden bitirdim. Hayattan koptum sanki. O kadar beğendim. Sanki bir Alfred Hitchock filmi gibi son saniyesine kadar bu heyecan hiç bitmedi.

İrlandalı Tenisçi Chris, Londra’ya yerleşir ve zenginlerin gittiği bir kulüpte tenis öğretmeni olarak çalışmaya başlar. Tom isimli zengin bir gence ders verir ve arkadaş olurlar. Tom’un kızkardeşi Chloe de Chris’ten tenis dersi alır . Chloe Chris’ten hoşlanır ve birliktelikleri başlar.

Birgün Tom’ların evindeki bir partiye katılan Chris, Nola ile tanışır ve daha ilk tanışmada birbirlerinden etkilenirler. Nola Tom’un nişanlısıdır.

Dört genç bir süre birlikte gezerler ve Chris hiç beklenmedik bir zamanda Nola ile birlikte olur. Nola onun için büyük bir aşk ve tutku olmuştur.

Zengin ailenin sunduğu kariyer, para, ev, araba gibi Chris’in hiç ulaşamayacağı şeyler, Chloe’nun babası tarafından ona sunulunca Chris seçimini yapar ve zengin Chloe ile evlenir. Nişanlısı tarafından terk edilen Nola ise artık serbesttir ve Chris hala onu tutkuyla sevmektedir.

Chris ya tüm olanakları bırakıp Nola ile birlikte olacak yada sıkıldığı evliliğine devam edecektir.

İşte film aslında bu noktada başlıyor sayılır çünkü bu aşamadan sonra gelişen olaylar çok çarpıcı ve heyecan dolu.

Filmin anafikri , şans faktörünün hayatımızda ne kadar büyük rol oynadığı.